Posts

Your browser does not support the video tag. Kleine les voor mezelf: als een print loskomt… gewoon een brim toevoegen en een andere oriëntatie proberen. Simpel, maar effectief. ✅ Daarna ben ik aan de slag gegaan met een set rigs voor de allereerste lug. Deze dingen zijn er om de bamboebuizen netjes op de juiste diameter te vijlen. De grote rig kan stevig in de bankschroef geklemd worden (ja, een beetje over-engineered… maar hé, dat is nu eenmaal mijn stijl 💪). De kleinere schuiven over de buis heen met 1 mm speling, zodat ik precies de cirkel kan aftekenen die weggevijld moet worden. Het gaatje onderaan is de “eindbaas”: als de buis erdoor past, weet ik dat er genoeg materiaal af is. ...

🚀 Carbonvezel-filamenten: de turbo-upgrade voor 3D-printen Gooi een schepje koolstofvezels in je standaard filament, en ineens heb je superkrachten: stijver, lichter, minder kromtrekken. Maar! Niet alle CF-filamenten zijn gelijk gemaakt. Sommige rollen vrolijk uit een standaard printer, andere eisen een machine die meer weg heeft van een raketmotor. Hier is de cheat sheet: de populairste carbon-fiber materialen, met specs, pluspunten, valkuilen en waarvoor je ze het beste gebruikt. 📌 PA12-CF — De Allrounder Sterkte: 70–85 MPa Hittebestendig tot: 120 °C Nozzle: 260–290 °C Bed: 60–80 °C ✅ Sterk, taai, nauwelijks kromtrekken ❌ Zuigt vocht als een spons 🔧 Beste voor: fiets-lugs, drone-onderdelen, stevige behuizingen 📌 PAHT-CF — De High-Temp Upgrade Sterkte: 90–100 MPa Hittebestendig tot: 190 °C (na gloeien) Nozzle: 300–320 °C ✅ Stijver & sterker dan PA12-CF ❌ Trager printen, hogere temperaturen nodig 🔧 Beste voor: automotive en aerospace prototypes 📌 PPA-CF — De Premium Nylon Sterkte: 95–120 MPa Hittebestendig tot: 200 °C+ Nozzle: 300–330 °C ✅ Extreem stijf, chemisch resistent ❌ Brosser dan PA12 🔧 Beste voor: zware constructies in industrie/auto’s 📌 PPS-CF — Het Industriële Monster Sterkte: 90–110 MPa Hittebestendig tot: 260 °C Nozzle: 330–370 °C ✅ Overleeft agressieve chemicaliën én extreme hitte ❌ Duur, bros, printer moet 350 °C aankunnen 🔧 Beste voor: pompen, high-temp behuizingen 📌 PET-CF — Stabiel & Praktisch Sterkte: 70–80 MPa Hittebestendig tot: 110 °C Nozzle: 260–280 °C ✅ Lage warp, sterker dan PETG-CF ❌ Minder hittebestendig dan nylon 🔧 Beste voor: mallen, klemmen, functionele onderdelen 📌 PETG-CF — De Instapheld Sterkte: 60–70 MPa Hittebestendig tot: 90 °C Nozzle: 240–270 °C ✅ Super gebruiksvriendelijk ❌ Kan minder hitte en kracht aan 🔧 Beste voor: prototypes, simpele tools 📌 PLA-CF — Stijf maar Breekbaar Sterkte: 60–70 MPa Hittebestendig tot: 60–65 °C Nozzle: 210–240 °C ✅ Heel stijf, prachtige afwerking ❌ Bros, zacht bij lage hitte 🔧 Beste voor: visuele modellen en niet-belaste onderdelen 🎯 Samenvatting Gemakkelijk & sterk? → PETG-CF Balans prestaties & printbaarheid? → PA12-CF Industrieel of auto-onderdelen? → PAHT-CF / PPA-CF Extreem heet & chemisch zwaar? → PPS-CF Alleen stijve prototypes? → PLA-CF Kortom: voor elke printklus is er een CF-filament dat past.

Vandaag was niet echt een productieve knaller. Waarschijnlijk geen dag die in de “Top 10 spannendste devlogs” komt, maar hé — consistency is key, dus ik schrijf ‘m toch op. De ochtend begon met wat meetwerk voor een ander project (details laat ik even achterwege). Daarna ben ik snel naar kantoor gegaan om weer verder te gaan met dit project. Voor de lol en een beetje esthetiek ben ik bezig met het schilderen van een onderdeel. Eerst heb ik plamuur aangebracht en dat geschuurd — de eerste van waarschijnlijk heel veel rondes. Het idee: hoe gladder, hoe beter. Ik twijfel nog of dit de juiste weg is, want schilderwerk maakt een fietsframe bouwen meteen véél arbeidsintensiever. Maar goed, het is het proberen waard. Eén van de lugs heeft een flinke overhang, en door die op te vullen worden de lagen minder zichtbaar. Verder wil ik het laatste model opnieuw printen, zodat ik een tweede sample heb om mee te werken. Kleine tweaks vandaag, maar dat telt ook! ...

Een Verrassende Start Nieuwe dag, nieuwe verrassing. Ik had het al op de Live Feed gezien, maar toch was het een kleine schok om de printer vanmorgen te bekijken: het hele printje was halverwege verschoven. Uren werk poef in één klap nutteloos. Ai. Wat is Model Shifting? Model shifting in 3D-printen gebeurt wanneer de lagen niet meer netjes boven elkaar terechtkomen, waardoor er een zichtbare sprong of verschuiving ontstaat. De usual suspects: ...

Loading 3D model… 📏 Measure ↺ ⛶ Please enable JavaScript to view the 3D model.

Vandaag heb ik een enorme stap vooruit gezet in het printen van carbon-versterkt polyamide (PA12CF). In tegenstelling tot wat vaak online te lezen valt, blijkt een beetje extra koeling net wél aan te raden. Geen grote aanpassing in de printinstellingen, maar het effect is indrukwekkend: de printkwaliteit is zichtbaar verbeterd. Een onverwachte meevaller dus. Kleine tweak, groot verschil De truc zit hem in nuance. Te veel koeling kan het materiaal bros maken of delaminatie veroorzaken, maar een lichte luchtstroom helpt net om scherpe details en een constantere laagopbouw te behouden. Vandaag leverde dat voor het eerst echt een merkbaar verschil op. ...

De laatste weken heb ik gewerkt aan een manier om mijn devlog niet enkel in Obsidian te schrijven, maar er ook meteen een volwaardige website van te maken met Hugo. Het resultaat: ik kan nu schrijven, bouwen en publiceren zonder mijn vertrouwde omgeving te verlaten. En dat voelt bijzonder vlot. Installatie van Hugo Voor ik aan de slag kon moest Hugo lokaal geïnstalleerd worden. Gelukkig gaat dat vrij eenvoudig: ...

Vandaag draaide alles om de printer productierijp maken. Doel: een strakke 3D Benchy als bewijs dat de basis klopt. De start was stroef — letterlijk. Extrusieproblemen en filamentblokkades gooiden meteen roet in het eten en kostten flink wat tijd. Ondertussen greep ik de kans om mijn kennis in surface modeling te verdiepen. Omdat Autodesk Inventor minder uitgebreid is dan pakketten zoals Alias of Rhino, dook ik bewust in tutorials van die platforms. Mijn plan: technieken vertalen naar Inventor en kijken wat bruikbaar is voor mijn eigen lug-ontwerpen. De ochtend bestond grotendeels uit trial-and-error. Benchy na Benchy mislukte omdat ze niet aan het printbed bleven kleven. Uiteindelijk vond ik de oplossing in een klassieker: een simpele lijmstift. Low-tech, maar effectief — eindelijk bleef de print wél zitten. Tussen de printpogingen door voegde ik wat extra ontwerpreferenties toe: een racefietsmodel dat ik van GrabCAD haalde. Door enkele onderdelen in mijn hoofdassembly te importeren, kreeg ik nuttige placeholders om schaal, geometrie en de interactie tussen frame en componenten te visualiseren. ...

Vandaag bracht een mix van vooruitgang en frustratie — typisch voor een beginfase waar alles nog moet vallen. Mijn grootste focus lag op de eerste poging tot een zadel lug met surface modeling. Het lukte me om een vorm neer te zetten, maar eerlijk: het resultaat voldeed nog niet. De geometrie was er, maar nog niet verfijnd genoeg om als bruikbaar ontwerp door te gaan. Toch voelde dit als een leerzame stap: ik zie nu beter waar mijn surface-modeling skills tekortschieten en waar ik moet bijsturen. Aan de praktische kant maakte ik de printer klaar voor meer consistentie. Daarbij stuitte ik op een irritant probleem: de PA12CF-spoel bleek nét te breed voor het CFS-systeem. Mijn workaround was simpel — een paar meter filament afrollen — maar het loste het slechts deels op. Omdat ik structureel betere prints wil, bestelde ik via Amazon een nieuwe heater. Doel: de kamertemperatuur omhoog krijgen naar ~70 °C, de ideale waarde om prints correct te annealen en materiaalgedrag voorspelbaarder te maken. ...

Vandaag begon het project écht. Geen losse schetsen of opruimacties meer, maar handen aan het digitale werk. Ik startte de dag met het verzamelen van referentiemateriaal: foto’s en voorbeelden van soortgelijke projecten. Niet om te kopiëren, maar om inspiratie en randvoorwaarden scherp te krijgen. Dat visuele overzicht hielp meteen om de eerste contouren van mijn eigen ontwerp in mijn hoofd te leggen. Daarna heb ik mijn bestaande skeletmodel opgeschoond. Het voelde een beetje alsof ik een rommelige werkbank opruimde: alles netjes, overzichtelijk, en klaar om verder te bouwen. Vanaf nu kan dit model dienen als fundament voor de verdere opbouw. Een ander belangrijk punt vandaag was het opzetten van een Onderdelenregister. Dit wordt letterlijk de ruggengraat van mijn organisatie: elk onderdeel krijgt een zes-cijferig sequentieel nummer met alle metadata in een apart bestand. Het klinkt misschien saai, maar dit is cruciaal. Zonder zo’n systeem verzandt elk project vroeg of laat in chaos. Nu leg ik alvast de orde vast die later enorm veel tijd en frustratie gaat besparen. ...