Vandaag bracht een mix van vooruitgang en frustratie — typisch voor een beginfase waar alles nog moet vallen.
Mijn grootste focus lag op de eerste poging tot een zadel lug met surface modeling. Het lukte me om een vorm neer te zetten, maar eerlijk: het resultaat voldeed nog niet. De geometrie was er, maar nog niet verfijnd genoeg om als bruikbaar ontwerp door te gaan. Toch voelde dit als een leerzame stap: ik zie nu beter waar mijn surface-modeling skills tekortschieten en waar ik moet bijsturen.
Aan de praktische kant maakte ik de printer klaar voor meer consistentie. Daarbij stuitte ik op een irritant probleem: de PA12CF-spoel bleek nét te breed voor het CFS-systeem. Mijn workaround was simpel — een paar meter filament afrollen — maar het loste het slechts deels op.
Omdat ik structureel betere prints wil, bestelde ik via Amazon een nieuwe heater. Doel: de kamertemperatuur omhoog krijgen naar ~70 °C, de ideale waarde om prints correct te annealen en materiaalgedrag voorspelbaarder te maken.
De rest van de dag ging op aan het opruimen en herorganiseren van de werkruimte. Niet het spannendste onderdeel, maar wel nodig om straks efficiënter te werken. Ondanks de tegenvallers rond de lug voelt het alsof de juiste richting langzaam zichtbaar wordt.
Reflectie
Dag 4 was minder een showcase van resultaten, en meer een reality check: ontwerpen gaat met vallen en opstaan. Het goede nieuws: elk probleem leverde inzichten op. Van surface modeling tot filamentbeheer en printomstandigheden — allemaal puzzelstukjes die nodig zijn voor de volgende stap.